Παρουσίαση βιβλίου: " Φωτογραφία ξωμάχου" ή "Τα μάγια" , Δημήτρη Αλεξίου

Π   Ρ   Ο   Σ   K   Λ   Η   Σ   Η

Ο ι   ε κ δ ό σ ε ι ς   Ν Ι Κ Α Σ,

ο   Πο λ ι τ ι σ τ ι κ ό ς   Σ ύ λ λ ο γ ο ς   Γ ε ρ ο ν θ ρ ώ ν

κ α ι   η   Λ έ σ χ η   Α ν ά γ ν ω σ η ς   Γ ε ρ α κ ί ο υ

σ α ς   κ α λ ο ύ ν

σ τ η ν   π α ρ ο υ σ ί α σ η   τ η ς   π ο ι η τ ι κ ή ς   σ ύ ν θ ε σ η ς

τ ο υ   Δ Η Μ Η Τ Ρ Η   Α Λ Ε Ξ Ι Ο Υ

Φ ω τ ο γ ρ α φ ί α   ξ ω μ ά χ ο υ

ή

Τ α   μ ά γ ι α

Τ Ο   Σ Α Β Β Α Τ Ο   31   Ι Ο Υ Λ Ι Ο Υ   2021,   Σ Τ Ι Σ   8   ΤΟ   Β Ρ Α Δ Υ

Σ Τ Η Ν   Π Λ Α Τ Ε Ι Α   Τ Η Σ   Ε Π Α Ν Ω   Β Ρ Υ Σ Η Σ

 

Γ ι α   τ ο   β ι β λ ί ο   θ α   μ ι λ ή σ ο υ ν:

Θ ε ό δ ω ρ ο ς   Μ π ό λ λ α ς,   φι λ ό λ ο γ ο ς

Θ α ν ά σ η ς   Θ.   Ν ι ά ρ χ ο ς,   π ο ι η τ ή ς

Χ α ρ ά   Ν ι κ ο λ α κ ο π ο ύ λ ο υ,   σ υ γ γ ρ α φ έ α ς

Α ν θ ή   Σ α ρ ά ν τ η,   φ υ σ ι κ ό ς

Σ τ έ λ ι ο ς   Χ α ρ α λ α μ π ό π ο υ λ ο ς,   σ κ η ν ο θ έ τ η ς

 

Τ η λ έ φ ω ν α   ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ς:   6974659739,6906891212

    Ο Δημήτρης (Μίμης) Αλεξίου γεννήθηκε στις 28/2/1949 στο Αλεποχώρι Λακεδαίμονος και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο στανοτόπι Στέρνες. Από το 1963 ζει και εργάζεται στην Αθήνα χωρίς να φύγει νοερώς ούτε μια στιγμή από τις Στέρνες. Σπούδασε σκηνοθεσία κινημα-τογράφου.

    Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στις εφη-μερίδες: Τα Νέα, Το Βήμα, Η Βραδυνή, Η Αυγή, Η Ελευθεροτυπία, Η Εφημερίδα Των Συντακτών. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Το Δέντρο, Η λέξη, Πλανόδιον, Οδός Πανός, Νέο επίπεδο, Μανδραγόρας, Ελλίτροχος, Νέα Εστία, Πορεία, Πόρφυρας, Λακωνικό Ημερολόγιο, Σίσυφος, Γραφή, Διαβάζω, Γιατί, Εμβόλιμον, Ελεύθερο Πνεύμα, Πανδώρα, Πολιτιστική, Τρικυμία, Ελλέβορος κ. ά.

    Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, βουλγαρικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες: Μιχάλη Τερζή, Τάσο Γκρους, Παναγιώτη Κωνσταντακόπουλο, Κώστα Σπυρίδη, Σωτήρη Τσαμποδήμο, Γιάννη Βρύζα και Σπύρο Αρσένη.

    Συμμετείχε στην ταινία του Βασίλη Μαζωμένου Η μνήμη (2002, Κρατικό Βραβείο Ποιότητος). Έχει μεταφράσει στα νέα ελληνικά τους Νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού. Προσκεκλημένος του Πανε-πιστημίου Ιλινόις, τον Απρίλιο του1983, μίλησε εκεί με θέμα: Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 

 

 

Β Ι Β Λ Ι Α   Τ Ο Υ   Ι Δ Ι Ο Υ

 

 

Ποίηση:

Τριλογία του Εμφυλίου, εκδ. Ειρήνη, 1976, 1980, 1983.

Λεξικογραφία, εκδ. Πλήθων, 1979.

Εντεύθεν της Πλακιώνας, εκδ. Διογένης, 1981,Τρία φύλλα, 1987.

Παιδικός απόπλους, εκδ. Διογένης, 1983, 1985.

Προς Ασωπίαν, εκδ. Καστανιώτης, 1991.

Πάνδημος Αφροδίτη, εκδ. Διάττων, 1993.

Απεναντίας, εκδ. Διάττων, 2006.

Τα πρόσωπα της Εκάτης, εκδ. Διάττων, 2016.

Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια, εκδ. Νίκας, 2020.

 

Πεζογραφία:

Παλιά τετράδια, εκδ. Νεφέλη, 1981.

Μικρά αθηναϊκά, εκδ. Γνώση, 1982.

Επάλληλος μύθος, εκδ. Πλέθρον, 1984, Διάττων, 1993.

Η κατεδάφιση προετοίμαζε την ανέγερση, εκδ, Πλέθρον, 1985.

Τέσσερις Ώρες, εκδ. Εριφύλη, 2009.

Εγκόλπιον ήτοι Ανθολόγιον τυχαίων περιστατικών, εκδ. ΑΛΔΕ, 2018.

 

Ανθολογίες:

Σύγχρονοι Πελοποννήσιοι ποιητές, εκδ. Μπαρμπουνάκης, 1987.

Ερωτικός λόγος, εκδ. Καφέ Παράσταση, 1996.

Γενιά του ’70, εκδ. Όμβρος, 2001.

 

Λεύκωμα:

Εικονοστάσια της Λακωνίας, εκδ. Καστανιώτης, 1996.

 

 

 

 

 

Π ώ ς   υ π ο δ έ χ τ η κ ε   η   κ ρ ι τ ι κ ή   τ ο   β ι β λ ί ο

(μ ε ρ ι κ ά   α π ο σ π ά σ μ α τ α)

[…]Ο Δημήτρης Αλεξίου είναι ο κατ’ εξοχήν ποιητής της ζωντανής λαλιάς ανθρώπων και όντων αγίων, αφού μέσα στην υπομονή θεριεύουν οι αντοχές τους και καθίστανται πεδία ασκήσεως μιας χάριτος σχεδόν ανθρωπομορφικής. Τα ζωντανά και τα άψυχα αχολαλούν εδώ και λένε ιστορίες καλά κρυμμένες στο Συλλογικό Ασυνείδητο.[…]

Κωνσταντίνος Μπούρας, Home, 26/8/2020.

[…]Η ποιητική σύνθεση του Δημήτρη Αλεξίου μας πάει στη λαϊκή μας παράδοση, η οποία βρίθει από παρόμοιες ιστορίες. Ανακινεί επεισόδια συμπεριφορών της κλειστής αγράμματης και συχνά ωμής και απάνθρωπης κοινωνίας, όπως βλέπουμε σε πολλά έργα μεγάλων δημιουργών, δημοτικά τραγούδια, μύθους και θρύλους, αλλά και πραγματικές ιστορίες.[…]

Ανθούλα Δανιήλ, Diastixo.gr, 17/11/2020.

[…] Η φύση και οι θρύλοι, κατά την πορεία του γέροντα προς αναζήτηση βοηθείας από τη γυναίκα που λύνει τα μάγια, συνεισφέρουν περιγραφικά στο τρομώδες κλίμα και στη γενικότερη ψυχολογία, συστατικό επίσης των λαϊκών ιστοριών.[…]

Γρηγόρης Τεχλιμετζής, περ. παρέμβαση τ. 200,Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2000.

Μία σεμνή ποιητική δημιουργία με μοντέρνα φόρμα και πολύ κλασικά αισθήματα και ιδέες, που εκπροσωπούν τον ανθρώπινο πόνο και την αγάπη.[…]

Χαρίκλεια Γ. Δημακοπούλου, εφ. ΕΣΤΙΑ, 112/2020.

[…]Επιτέλους ένα στόρι, με μια αφηγηματική διαύγεια στην οποία δεν μας έχει συνηθίσει η σύγχρονη ποίηση.[…]

Μπάμπης Δερμιτζάκης, Book review, movie criticism, 20/2/2020.

[…] Η σχέση του ζώου με τον αναβάτη του είναι από τα στοιχεία του ποιήματος που παραπέμπουν σε δημοτικό τραγούδι. Από την ίδια την ιστορία, που θα μπορούσε να αποτελεί το υλικό μιας παραλογής, μέχρι την υπερφυσική συμμετοχή του περιβάλλοντος στο δράμα και τη μαγική ερμηνεία της ανθρώπινης τραγωδίας, υπάρχουν επιδράσεις του δημοτικού τραγουδιού.[…]

Ελένη Σταυροπούλου, Poetica.net, 4/4/2021.

[…] Ονοματίζοντας (τα τοπωνύμια), αναδύεται το κακό που γράφτηκε σε ιστορίες ανθρώπων και τόπων στη μοίρα που προμηνύουν οι λέξεις.[   ]

Βέρα Παύλου, περί ου, 17/4/2021.

 

    Δεν φαντάζομαι, να πιστέψατε όλα αυτά τα παινέματα. Θα πρέπει να σας πω, ότι ομιλήτριες και ομιλητές είναι φίλες και φίλοι μου. Και, μάλλον, εξ αυτού του λόγου παινεύανε τόσην ώρα τη φτωχή μου ποίηση.

Το βιβλίο: Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια, είχα κατά νου προγραμματίσει, φρεσκοτυπωμένο καθώς ήταν, να το παρουσιάσω πέρυσι, στα «Πληθώνεια», στο Αλεποχώρι, στο Αλεξαίικο. Αλλά, «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια και προγράμματα, ο Θεός χαμογελάει.». Ενέσκηψε, εν τω μεταξύ ο κορωνοιος, ο οποίος είχε διαφορετική άποψη από δική μου.

    Και όπως λέει ο λαός μας: «Κάθε εμπόδιο σε καλό.». Έγινε η παρουσίαση φέτος, στο Γεράκι, στην επάνω πλατεία, στον υπέροχο αυτόν χώρο, με τόσο κόσμο, με τόσο ωραία βραδιά, με ομιλητές αγαπημένους μου φίλους. Επί πλέον να βλέπουμε φωτισμένο, το ξακουστό Βυζαντινό κάστρο κι ένα φεγγάρι ερωτικό, που μόλις ανέτειλε, έστω μισό, με το γλυκό του φως να μας καλεί…

    Ίσως ακουστεί ως ναρκισσισμός και ματαιοδοξία, αλλά ας χαιρόμαστε με τις όποιες, όσο ασήμαντες κι αν είναι, επιδόσεις μας. Αυτό ήταν μπορετό. Αυτό κατορθώσαμε. Η ζωή τελικά είναι τόσο σύντομη. Μη γινόμαστε μίζεροι. Μην κυνηγάμε ματαιοπονώντας τη σκιά μας. Μη μας αλλάξει, κι άλλο, η συνεχής αλλοτρίωση και εσχάτως, ως χαριστική βολή, η πανδημία. Ας κρατήσουμε, τουλάχιστον, την αισιοδοξία και την ανθρωπιά μας με οποιοδήποτε κόστος.

    Πρέπει να ομολογήσω, ότι είμαι πολύ χαρούμενος και ταυτόχρονα συγκινημένος, για τη μεγάλη τιμή που μου κάνατε απόψε.

    Αυτό, προφανώς φαίνεται, δεν μπορώ να το κρύψω, όσο και το προσπαθώ.

    Η παρουσία σας και η αγάπη σας, διαψεύδει και καταρρίπτει ολότελα τη ρήση, ότι τάχα: «Ουδείς προφήτης στον τόπο του.».

    Και αυτό το λέω ειλικρινά, χωρίς κανένα ίχνος επιτήδευσης.

    Επιτρέψτε μου να αφιερώσω τη βραδιά, και λόγω του τόπου όπου βρισκόμαστε, στην πρώτη καθηγήτριά μου στο Γυμνάσιο Γερακίου, στο μακρινό, εκείνο σχολικό έτος 1961-62.

    Αφιερώνω λοιπόν την εκδήλωση: Στην πρωτοδιοριζόμενη, νεαρή, όμορφη, ευπροσήγορη, καλοσυνάτη, μορφωμένη, με το μοναδικό χάρισμα της μεταδοτικότητος, στη φιλόλογό μου δεσποινίδα Ιωάννα Κόντη.

   Η Ιωάννα Κόντη, με μεταμόρφωσε από ένα φοβισμένο αγρίμι που ήμουν, σε ένα ήρεμο παιδί που σταύρωνε τα χέρια του, μες στην τάξη, και την άκουγε με δέος. Μου άνοιξε κυριολεκτικά ένα παράθυρο κι έτσι άρχισα να βλέπω έναν κόσμο καινούργιον. Μου χάρισε δε και το προσωνύμιο: «Ο Γεροφιλόσοφος». Το «γιατί;» Θα πρέπει να ρωτήσουμε, ασφαλώς, την ίδια. Ίσως, λέω εγώ, από τις περίεργες, δαιδαλώδεις, μακρόσυρτες και οιονεί αναπάντητες ερωτήσεις που της υπέβαλα. Χαρακτηριστικό στοιχείο, εξάλλου, όλων των ημιμαθών, οι οποίες κατέληγαν, πάντα, σε ακράτητα γέλια εις βάρος μου, από όλη την τάξη.

    Από τα χείλη της πρωτάκουσα, τη «Φιλοξενία» του Ζαλοκώστα, το «Γιούσουρι» του Καρκαβίτσα, το «Όνειρο στο κύμα» του Παπαδιαμάντη.

    Είχα τόσο γοητευτεί από τα διηγήματα αυτά, που μου γεννήθηκε αστραπιαία η, μάλλον τολμηρή και παράλογη, θα έλεγα ιδέα, ότι θα μπορούσα κι εγώ να γίνω, «Μια ημέρα των ημερών», ακόμη και συγγραφέας. Να, που μπορεί να οδηγηθεί ένα παιδί από την παρανάγνωση, αλλά κυρίως, από την άγνοια των δεδομένων. Δηλαδή: Ενάντια στα μαθησιακά μου προβλήματα, ενάντια στις αντίξοες συνθήκες, ενάντια στους αντίθετους ανέμους, ενάντια στις παραινέσεις των γονιών μου, ενάντια στο μειδίαμα του άμεσου περιβάλλοντος. Ουσιαστικά με όλα τα χαρτιά καμένα. Όταν μεγάλωσα κάπως, η ιδέα μου αυτή, φάνταζε ολοσχερώς καταδικασμένη. Αλλά παρόλα αυτά δεν την εγκατέλειψα. Προσπαθούσα κάθε στιγμή, με σταθερή προσήλωση, πεισματική επιμονή και ιώβεια υπομονή, να πραγματοποιήσω την παλιά μαθητική μου επιθυμία.

    Την πραγματοποίησα άραγε; Ποιος το γνωρίζει; Μόνον ο πανδαμάτωρ χρόνος μπορεί να μας το πει. Αλλά, Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν το επιλέξει ο ίδιος.

    Στην Ιωάννα Κόντη, λοιπόν, οφείλω εν πολλοίς την αποψινή μου ιδιότητα.

    Την ευχαριστώ δημοσίως, για μιαν ακόμη φορά.

    Ευχαριστώ θερμά, τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερονθρών, Μιχάλη Σόβολο, την αντιπρόεδρο και ακριβή μου φίλη, Ανθούλα Σαράντη, και όλα τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Γερακίου, που είχαν την καλοσύνη να προτείνουν το βιβλίο μου.

    Ευχαριστώ τους ομιλητές:

Γιάννη Λαμπρινάκο,

Θεόδωρο Μπόλλα,

Χαρά Νικολακοπούλου

και Ανθή Σαράντη,

για τα καλά τους λόγια.

    Ευχαριστώ τον φιλόλογο και ποιητή Κώστα Μπατσάκη, που με την πρώτη ανάγνωση των χειρογράφων, μου έδωσε το πράσινο φως για την έκδοση.

    Ευχαριστώ τον εκδότη

μου Νικόλαο Νίκα, για την αγαστή και πολύτιμη συνεργασία μας, που είχε ως αποτέλεσμα αυτό, το μικρό, κομψό, απλό, δωρικό, βιβλιαράκι.

    Ευχαριστώ τη συγγραφέα και φίλη μου Ελιάνα Χουρμουζιάδου, για τις αλλεπάλληλες αναγνώσεις, την επιμέλεια του βιβλίου, τις καίριες παρατηρήσεις και υποδείξεις της.

    Μη λησμονήσω να ευχαριστήσω και τους Αλεποχωρίτες που… έσπευσαν.

    Τέλος, ευχαριστώ από καρδιάς, όλους εσάς, που Σαββατιάτικα, παρατήσατε δουλειές, υποχρεώσεις, διασκεδάσεις και ήρθατε στην παρουσίαση του βιβλίου μου. Χωρίς εσάς δεν θα γινότανε, φυσικά, αυτή η εκδήλωση.

 

Σας ευχαριστώ όλους.

Μου χαρίσατε πραγματικά, μιαν αξέχαστη βραδιά.

Σας ευχαριστώ πολύ.